สมัยก่อน 50 ปีมานี้ บริเวณตรอกระแหง จะมีชาวจีนมาตั้งรกรากอยู่ ชาวจีนเหล่านี้ จะมีอาชีพค้าขาย การติดต่อกับต่างจังหวัดสมัยนั้นใช้ทางเรือ มีเรือถ่อ เรือยนต์ สินค้าที่มาจากเมืองหลวงจะมาทางเรือ มีท่าจอดเรือ 2 แห่ง คือ ท่าปากคลองน้อย ที่เรียกปากคลองน้อย เกิดจากสมัยนั้นมีผู้ทำเรือโกลนและจะทู่มาทางนี้ การทู่เรือลงมาทำให้เกิดเป็นร่องน้ำขึ้นน้ำจะไหลจากหนองมณีบรรพตผ่านหน้าโรงเรียนตากพิทยาคม มาทางระหว่างซอย 21–23 มาลงสู่แม่น้ำปิง ชาวบ้านจึงเรียกว่า ปากครองน้อย ถนนส่วนตรงนี้ นายมานางทอง ซึ่งเป็นผู้หนึ่งที่ทำการค้าเรือโกลนล่องส่งกรุงเทพฯ จึงได้สะพานข้ามคลองขึ้นเป็นสะพานสูง เรียกกันว่า สะพานทอง ชาวบ้านแถบนั้นก็จะจับไม้ซุงซึ่งลอยมาตามน้ำนำมาทำเป็นแพ ให้เรือยนต์จอดและใช้ลงซักผ้า อาบน้ำ ตักน้ำกิน สินค้าที่มาก็จะมาขึ้นที่ท่านี้ และอีกแห่งหนึ่งเหนือขึ้นไปเรียกว่า ท่าหลวง เพราะได้จัดทำแพขึ้นให้เป็นที่จอดเรือยนต์อีกแห่งหนึ่ง บริเวณที่เรียกว่า บ้านจีน

บ้านจีน เป็นแหล่งชุมชนที่มีมาดั้งเดิมและยังคงสภาพเป็นแหล่งชุมชนบ้านจีนไว้ได้อย่างเหนียวแน่น โดยเฉพาะสภาพของบ้านเรือนที่อยู่อาศัย ซึ่งจะมีความเปลี่ยนแปลงไปน้อยจึงสมควรได้รับการเอาใจใส่ดูแลให้คงสภาพเดิมไว้ตลอดไป ชุมชนนี้จัดเป็นชุมชนที่มีความเจริญรุ่งเรืองมาก่อน สังเกตได้จากผู้สืบทอดตระกูล ต่อมาจะได้รับการศึกษาสูง มีตำแหน่งหน้าที่ราชการที่ราชการที่สำคัญของประเทศ อาทิ ตระกูลไชยนันทน์ ตระกูลสายชุ่มอินทร์ ตระกูลทองมา ตระกูลวัชรพุกก์ ตระกูลโปสพันธ์ ตระกูลคอวนิช ตระกูลสุประกอบ ตระกูลอยู่สวัสดิ์ ตระกูลต้นประทุม และตระกูลวงศ์เสรี เป็นต้น